پارچه های کتـانی از گروه پارچه های بافته شده از الياف طبيـعی به حساب می آيند در حالی که پارچه های پلی پروپيلنی و پلی استری، از الياف مصنوعی ساخته شده و می توانند هم به صورت بافته توليدشوند و هم به صورت نبافته. شايان ذکر است که به طور کلی، تحمل کشش در الياف بافته از الياف نبافته بيشتر است.
همانطور که قبلاً ذکر شد، در محيط های اسيدی تحمل مديای پارچه خيلی بيشتر ازمديای کاغذسلولزی است. بنابراين پارچه های قابل مصرف در تصفيـه مايعات را نيز می توان بر مبنای مقاومت آنها در مقابل محيط های اسيدی و قليايی به سه گروه تقسيم بندی نمود :
برای محيط های اسيدی، پلی پروپيلن و پلی استر
برای محيط های قليايی، پلی پروپيلن
برای محيط های خنثی ( PH بين 6 تا 8)، هر سه مورد
همان گونه که ملاحظه می شود، پارچه از جنس “پلی پروپيلن”، بيشترين کاربرد و مصرف را در محيط های گوناگون فيلتراسيون دارد و به طور حتم همين عامل، يکی از مهمترين دلايل مصرف بسيـار بيشتر اين پارچه، از سوی کاربران در صنايع گوناگون می باشد. در واقع پارچه پلی پروپيلنی، گران ترين و در عين حال پرمصرفترين مديا، در ميان مدياهای پارچه ای قابل استـفاده در فيلتراسيون مايعات است .
به طور کلی، برتری های “مديای پارچه” نسبت به مديای کاغذ، به اختصار به شرح زير می باشد:
الف) پارچه بين 7 الی 8 بار فشار را تحمل می کند در حالی که تحمل کاغذ تا 2 بار می باشد .
ب) پارچه قابل شستشو است .
ج) پارچه در تنش و کشش مقاومت بيشتری از خود نشان می دهد و در نتيجه آسيب پذيری آن کمتر از کاغذ می باشد .
د) در محيط های اسيدی پارچه قابل استفاده است، در حالی که کاغذ سلولزی در مواجهه با محيط اسيدی از هم می پاشد .